Saat sabah 6. Günlerden nedir bilemem, ama saatler
aklıma kazınır benim. Perdeyi hafifçe sola kaydırırken gözlerim üzerime düşen
gün ışığıyla kısılır, gökyüzüne bakar, martıları duyar kulaklarım, hareketlenen
trafiği hissederim. Derince bir
soluklanırım, hava soğuktur, yine de o pencereyi küçücük aralarım ben. Yüzüme çarpan
havayla daha da sıkı sıkı sarılırım yorganıma, işte ne güzeldir o an,
günaydınlar. Belki tüm günümü evde geçireceğim, belki dışarılarda eğleneceğim,
belki de bugün öleceğim. Kaderin, günlerin belirsizliğini düşünürüm sabahları.
O yüzden saatlere önem veririm, günlerimi değil her saatimi anlamlı yaşamalıyım
diye düşünürüm. Sabah felsefesi bitiyor burada.
Kesinlikle benim için de öyle bayılıyorum sabahlara :)
YanıtlaSilSabahları o belirsizliği düşünmek nasıl hissettiriyor? Saatler de sonunda günlere vardığından saatleri güzel yaşayınca günleri de güzel yaşamış olmuyor musun :) Olmadık detaylara takılıp sabah felsefesini uzatmış olabilirim :) Bu arada Spotify'dan Youtube'a geçmen iyi olmuş şarkı paylaşımlarında :) Neşeli sevgilerle :)
YanıtlaSilHer zaman düşünmüyorum aslında, bu yazıyı yazdığım gün öyle bir sabaha uyanmışım:) Olsun uzasın sabah felsefesi, böyle detaylara takılmanı seviyorum Mutlu Anlar Koleksiyoncusu! Çok sevgilerle:)
Sil