Kelime oyunu 4

 

Mutluluğun Tadı

Bir gezi defterim vardır, içi keşfettiğim şehirlerle dolu. Tarihini, kültürünü ve gezi sırasında gördüğüm ne varsa yazarım ben bu şehirlerin. Şimdi ise içimi dökmek için açıyorum boş gördüğüm sayfaları, alıyorum elime kalemimi ve yazdıkça yazasım geliyor.

Ben yaşamım boyunca başka hayatlar diledim. Sahip olduklarıma ne teşekkür ettim ne de emek verdim. Kendimi yollarda bulacağımı sanıyorken bir yabancının evinde yatılıya kalır gibi hissettim. Fakat bir sabah gözlerimi farkındalığa açtım, başladım değişmeye ve kırdıklarımı tamir etmeye.

Hayatımın kaç yılı böyle geçti bilmiyorum. İnsan koşulsuz sevgiyle tanıştığı vakit perdenin arkasını görebiliyor artık. Sözlerin gücünü, bakışların anlamını ve bir tebessümün neleri anlattığını…

En küçük alışkanlıklarımdan başladım bu değişime, günaydın dedim kapıcıya, yem attım parktaki kuşlara, kahveyle başlamayı bıraktım güne, farklı baharatlar kattım yemeklerime, bozdum her bir günün beni esir almış rutinlerini.

Sevgi kilidim her şeye açılmış gibi. Geçen gün de bahçeden papatyalar topladım, hayata tutunmaya çalışan kökleriyle. Bir avuç su içinde yaşattım onları, vazoyla birlikte ağladılar. Solmuş çiçekleri fark ettiğim vakit, evinden koparılmanın ne demek olduğunu gördüm. Sonra çiçekleri bahçelerde özgür bıraktım. Onları ellerimde değil gönlümde büyütmeye başladım.

Anladım ki bakış açısından ibaretmiş hayat. Bu dünyayı doya doya sevmeyi çok sevdim. Mutluluğun tadını aldığım vakit her bir tarife kattım onu. Atilla İlhan’ın bir şiiri gibiydim.

 “Üstüme varma bulutları tutamam
  Böyle paldır küldür gideceklerdir

  Gelmezsen fark etmez kimseyi aramam
  Asıl sevdiklerim en içimdekilerdir
  Onlarla yaşarım eğer yaşarsam
  

 Olur mu gecemi yeşile çalmak

 Yıldız çivilemek parmak uçlarıma
 Ölüm kadar çabuksa eğer yaşamak
 Hiç doğmamayı isterdim ama
 Bir kere doğmuşum ölmek yasak”

 

Defterin beni içine çeken sayfalarını bir şiirle sonlandırarak kapattım. İşte bir gezi defterinin değişimi böyle oldu.