Bilmem kaç gün oldu evden çıkmayalı, güneşin sıcaklığını
hissetmeyeli... Bu karantina evlere bağladı bizi, ben fazla bağlanmışım .
Bu sabah, arkadaşlarımla dışarı çıkıp eğlenecek olmanın verdiği bir heyecan var
üzerimde, hava da kapalı gerçi ama umursamıyorum. Yüzüme dikkatli bakıyorum,
biraz makyaj yapayım ya değişiklik olsun, kıpır kıpır içim. Tüm gün derslerimi,
işlerimi hallediyorum. E tabii balkonda da bir kahve keyfi yapıyorum.
Apartmandan ileri adımlarımı atar atmaz çıkarıyorum kulaklığımı, yüksek sesli
dinliyorum şarkıları. Yollarda, otobüste, metroda yüzlerce farklı yüz
görüyorum. Keyifli keyifli yolculuğuma devam ederken bir çift göz kalabalığın
arasında dikkatimi çekiyor bana bakan. Benden yaşça küçük bir kız inceliyor
beni. Ne bakıyor diye düşünüp duruyorum sonra amaan diyorum ineceğim şimdi
vapuru da kaçırmayayım. Otobüsten indiğim an arkamdan koşuyor o küçük kız,
hayretle bakıyorum suratına ve utanarak ağzından çıkıyor sözler,
“Abla pantolonun fermuarı açık kalmış”.
Böyle bir son beklemiyordum :)
YanıtlaSilBen de beklemiyordum :))
SilTeşekkür ederim!! Yeni alışıyorum buralara :))
YanıtlaSilSüprisli son:):)
YanıtlaSilevett!
SilAlternatif bir son yazabilir miyim?
YanıtlaSil(Cevabı beklemişim, sen de bana "olur" demişsin gibi düşünsek? Düşünsek; yani birinci çoğul, yani iki kişinin söz hakkı. Ben oyumu "evet"ten yana kullanıyorum, eh %50 de hiç fena bir oy oranı değil :)
"Otobüsten indiğim an arkamdan koşuyor o küçük kız, hayretle bakıyorum suratına ve utanarak ağzından çıkıyor sözler:"
- Abla, ben çok çalışacağım, en iyi okullardan birini kazanacağım ve önemli bir insan olacağım. Sonra ne yapacağım biliyor musun... Memleketime geri dönmeyeceğim! Bu şehrin bir daha yüzüne bile bakmayacağım.
Ama senin yazdığın son daha güzeldi :) Bir başka yorumda eğitim gördükten sonra memleketine dönmeyenleri işlemeye devam edeceğim :) Neşeli sevgilerle :)
Öncelikle evet olur:) Bir başka yazımda, yorumlarda işleyeceğin bu konuyu okumak için sabırsızlanıyorum!:) Çok sevgilerle:)
YanıtlaSil